Dorische zuilen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Dorische zuilen vormen de oudste en meest eenvoudige van de drie klassieke bouworden uit de Griekse oudheid, gekenmerkt door robuustheid, een onversierd kapiteel en het ontbreken van een basement.
Omschrijving
De Dorische orde ontstond waarschijnlijk rond de zevende eeuw v.Chr. in Griekenland en kenmerkt zich door een statige en strakke vormgeving. Een belangrijk kenmerk van de Dorische zuil is dat deze direct op de stylobaat (de bovenste trede van de trap) staat en geen basement heeft. De zuilschacht versmalt meestal iets naar boven toe (entasis) en is voorzien van verticale groeven, cannelures genaamd, die met een scherpe naad op elkaar aansluiten. Het kapiteel van een Dorische zuil is eenvoudig en bestaat uit een rond kussen (echinus) met daarop een vierkante dekplaat (abacus).
Toepassing en hoofdgestel
Dorische zuilen werden vaak toegepast in tempels en andere monumentale gebouwen in de Griekse oudheid. Boven op de zuilen rust het hoofdgestel, dat in de Dorische orde bestaat uit een architraaf (hoofdbalk) waarop een fries is aangebracht. Dit fries kenmerkt zich door een ritmische afwisseling van trigliefen (steenblokken met drie inkervingen) en metopen (vaak gedecoreerde panelen). De Romeinen namen de Dorische orde over, maar pasten deze soms aan, waarbij ze onder andere wel een basement toevoegden en de zuilen slanker maakten. De Dorische orde kende heroplevingen in latere architectuurperioden, zoals de Renaissance en het Neoclassicisme.
Gebruikte bronnen: